มีเรื่องราวเหตุการณ์เกี่ยวกับแผ่นดินสูบบุคคลในสมัยพุทธกาล เหตุการณ์ทั้งหมดล้วนเกี่ยวเนื่องด้วยความเกลียดชังต่อการกระทำชั่วของผู้มีจิตมิจฉาทิฎฐิเห็นผิดเป็นชอบ และความรักเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นบรมครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายทั้งสิ้น พาลชนผู้เป็นมิจฉาทิฐิเหล่านี้เป็นผู้ให้ร้าย ทำร้ายพระผู้เปี่ยมด้วยเมตตาต่อสรรพสัตว์ เป็นผู้มีจิตบริสุทธิ์ เป็นผู้มีแต่ให้ไม่เบียดเบียนใคร ดังที่พระองค์ได้ตรัสกับศิษย์ผู้ใกล้ชิดว่า เราวางใจเสมอกันหมดไม่ว่าจะเป็นทั้งราหุลซึ่งเป็นบุตรโดยสายเลือด หรือแม้แต่เทวทัต ผู้ซึ่งทำตัวเป็นศัตรูกับเรา
ดังนั้น บุคคลผู้มีจิตสามัญสำนึก ที่อาศัยร่วมกันอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ มีความเห็นว่าผู้ประพฤติชั่วช้าเยี่ยงนี้ อยู่ไปก็หนักแผ่นดิน เป็นที่หวาดระแวงกับสังคมรอบข้างสังคมไม่อาจให้การยอมรับได้ หนักโลกหนักแผ่นดิน เพราะอาจสร้างปัญหาอื่นขึ้นมาได้ จึงอดไม่ได้ที่เกิดอาการอคติถึงขั้นหมั่นไส้ ผลักไสไล่ทุบตี กระทืบจมธรณี “สหบาจา” จนกลายเป็นที่มาของคำว่า “แผ่นดินสูบ” บุคคลผู้ได้รับการจารึกประวัติเช่นนี้มีอยู่ ๕ ท่าน ดังนี้
๑. พระเทวทัต
๒. พระเจ้าสุปปะพุทธะ
๓. นางกิจญมาณวิกา
๔. นันทมานพ
๕. นันทยักษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น